كرده بودند پس امر به معروف و نهى از منكر او، به فريادش رسيد و او را نجات داد و با ملائكه، همراهش ساخت.»

9- حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد:

«إنّ رسول اللَّه صلى الله عليه و آله قال: أيما رجل رأى في منزله شيئاً من الفجور فلم يغيّر

، بعث اللَّه تعالى بطير أبيض فيظلّ‌ببابه‌أربعين صباحاً، فيقول‌له كلّما دخل‌وخرج: غيّر غيّر، فإن غيّر وإلّا مسح بجناحه على عينيه، فإن رأى‌حسناً لم يره‌حسناً، وإن رأى قبيحاً لم ينكره» [1].

«پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر مردى كه در خانه خود فسق و فجورى ببيند پس تغيير ندهد و جلوگيرى نكند، خداوند پرنده سفيدى را مى‌فرستد كه چهل صبح در درب منزل او مى‌ماند و هر بار كه او داخل و خارج شود مى‌گويد: تغيير بده، تغيير بده (يعنى از فسق وفجور جلوگيرى كن) پس اگر تغيير داد كه چه خوب و گرنه بال خود را بر دو چشم او مى‌كشد و از آن به بعد هر كار نيكى را هم اگر ببيند آن را نيك نمى‌بيند و اگر كار زشتى را ببيند، آن را منكر نمى‌داند.»

تفصيل احكام:

1- معروف آن است كه خداوند متعال به آن فرمان داده، و منكر هم آن است كه از ارتكاب آن نهى كرده باشد، چه فاعل آن دو، عالم و آگاه به معروف و منكر بودن آن عمل باشد و يا اينكه نداند و جاهل باشد، پس اگر آگاه بود، (و معروف و منكر را مى‌دانست) امر و نهى مى‌شود [2] و اگر جاهل بود ارشاد مى‌شود.