4- مردار و مرده
قرآن كريم:
(قُل لَاأَجِدُ فِي مَاأُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّماً عَلَى طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلَّا أَن يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَماً مَسْفُوحاً أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ) [1]
«در آنچه بر من وحى شده، هيچ غذاى حرامى نمىيابم به جز اينكه مردار باشد يا خونى كه بيرون ريخته يا گوشت خوك كه اينها همه پليدند.»
حديث شريف:
1- ابراهيم بن ميمون مىگويد: از امام صادق عليه السلام پرسيدم درباره مردى كه لباس او بر روى جنازه ميّت افتاده است. فرمود:
«إن غُسِّل الميّت فلا تغسل ما أصاب ثوبك منه، وإن كان لم يُغْسل فاغسل ما أصاب ثوبك منه» [2]
، يعني إذا برد الميّت.
«اگر ميّت غسل داده شده است، لباست را نشوى و اگر غسل داده نشده پس آن مقدار از لباست را كه بر جنازه افتاده بشوى»، يعنى در آن
[1] - سوره انعام، آيه 145.
[2] - وسائل الشيعه، ج 2، باب 34، ابواب النجاسات، حديث 1.