و غذاى پاك به آن بدهند.

4- بايد شتر نجاستخوار را چهل روز، گاو را بيست روز (سى روز هم گفته شده كه اوْلى همين است)، گوسفند را ده روز، مرغابى را پنج روز (و بهتر هفت روز است) و مرغ خانگى را سه روز از خوردن نجاست جلوگيرى كنند و غذاى پاك به آنها بدهند.

البتّه آنچه گفته شد در صورتى است كه در مدّتهاى تعيين شده، نجاستخوار بودن آنها از بين برود، امّا اگر همچنان نجاستخوار گفته مى‌شوند بايد استبراء تا آن مدّت ادامه يابد كه ديگر نجاستخوار گفته نشود و اين حالت از بين برود.

5- عمل مسلمان از نظر عقلا موجب مى‌شود كه انسان به صحّت شرعى آن اطمينان پيدا كند و سيره متشرعه‌ [1] نيز بر همين جارى بوده است. بنابراين اگر بدن يا لباس مسلمان يا چيز ديگرى مانند ظرف و فرش كه در اختيار اوست، نجس شود و آن مسلمان غائب گردد و سپس برگردد در حاليكه عين نجاست و آثار آن برطرف شده باشد، به پاكى او و پاكى لباس و ساير وسايل او حكم مى‌شود. امّا اگر بدانيم كه او نجاست بدن يا لباسش را اصلًا نمى‌دانسته يا يقين پيدا كنيم كه او نسبت به نجاست و طهارت در همه اشيا يا در خصوص اين چيز خاص، بى‌مبالات وبى‌باك است، حكم به پاكى آن نمى‌شود و همچنين است اگر بدانيم كه او در مدّت غيبت خود به هر دليلى قدرت بر تطهير و پاك كردن آن چيز نجس نداشته است.