واجب‌است كه دو شرط موجود باشد:

الف- شبهه در يك دايره محدود باشد كه «شبهه محصوره» ناميده مى‌شود.

ب- اطراف شبهه مورد «ابتلا» و نياز شما باشد. اگر اين دو شرط موجود نباشد اجتناب كردن از اطراف شبهه واجب نيست.

فروع اين مسأله بشرح ذيل بيان مى‌شود:

1- بنابر احتياط در صورتيكه شرايط ياد شده وجود نداشته باشد، مى‌توان تنها از بعضى از اطراف شبهه استفاده كرد نه از همه اطراف.

2- اگر كسى آبى كه محكوم به پاك بودن و مباح بودن است نيابد، بايد تيمّم كند و با تيمّم نماز بخواند.

3- اگر بدانيم كه گوشه نامعلومى از فرش نجس است بنابر احتياط هر چيزى كه با رطوبت به هر جاى فرش برخورد كند، بايد تطهير شود و همچنين اگر بدانيم كه يكى از دو ظرف نجس است، بنابر احوط از هر چيزى كه با يكى‌از آن‌دو با رطوبت برخورد كند بايد اجتناب گردد.

4- اگر در يكى از دو ظرف، نجاست بيفتد امّا معلوم نباشد كه كدام يك است، از هيچكدام نبايد وضو گرفته شود بلكه اگر آب ديگر نيابد، بايد تيمّم كند و اوْلى اين است كه به تبعيّت از حديث منقول، آب هر دو را بريزد.

همچنين اگر بداند كه يكى از دو ظرف يا يكى از دو مكان، غصبى يا نجس است، نبايد از هيچ كدام استفاده كند.

5- اگر بداند كه آب يكى‌از دوظرف، مضاف‌است، بايد با آب هر دوظرف وضوبگيرد وهمچنين است اگر بيش از دو ظرف باشد در