يك است (مثل اينكه نجاست در يكى از دو ظرف افتاده باشد يا يك نقطه از مكانى نجس شده باشد) اين مورد در اصطلاح «شبهه محصوره» ناميده مى‌شود يعنى شبهه به گونه‌اى است كه اطراف شك، محدود و معيّن مى‌باشد، دراين صورت نيز بايد ازهر دو يا چند طرف شبهه اجتناب و پرهيز شود.

امّا اگر «شبهه غير محصوره» باشد يعنى اطراف شك و شبهه بگونه‌اى زياد و متعدّد باشد كه احتمال برخورد هريك از آنها با نجس بسيار اندك شود، دراين صورت جايز است كه از برخى از اطراف شبهه استفاده كند مثلًا اگر بدانيم كه نقطه كوچكى از يك باغ بزرگ نجس شده است آيا بايد از همه باغ اجتناب كرد؟ هرگز، زيرا اطراف شبهه، غير محصوره و نامحدود است و احتمال برخورد با نجس بسيار اندك است كه عقلا به آن اعتنا نمى‌ورزند.

همچنين است اگر يكى‌از دو طرف شبهه دور از دسترس شما بوده ومورد استفاده شما نمى‌باشد، مثل اينكه بدانى نجاست يا به لباس شما برخورد كرده يا به لباس يكى از عابرين در مسير راه، به اين شك نبايد اعتنا نمايى زيرا آن لباس ديگر اصلًا ارتباطى با شما و اهمّيتى براى شما ندارد.

همچنين اگر بدانى كه اين ظرف نجس است يا آن ظرفى كه قبلًا آب آن ريخته است، واجب نيست از اين ظرف اجتناب كنى زيرا آب ظرف قبلى به طور كلّى از بين رفته و از محل ابتلاى شما خارج شده است.

بدين ترتيب اجتناب‌از دو يا چند طرف شبهه در صورتى‌