جايز است يعنى زكات به‌اولياى آنان داده شود تا براى آنان مصرف شود.

البتّه نيّت زكات در موقع پرداختن آن است نه موقع مصرف. امّا اگر آنان ولىّ نداشته باشند جايز است مستقيماً براى آنان مصرف شود يا بواسطه امين يا امناء (مانند مؤسّسه خيريه) كه عهده‌دار مصرف آنان شود و دراين صورت در هنگام مصرف بايد نيّت زكات شود.

دوّم- كمك نشدن بر گناه:

1- واجب است كه پرداختن زكات به مستحقّ، كمك بر گناه نباشد. پس جايز نيست زكات به كسى داده شود كه آن را در گناه مصرف مى‌كند، مخصوصاً در جايى كه ندادن زكات باعث بازداشتن او از گناه شود.

2- دادن زكات به فقير مؤمن، هر چند فاسق و مرتكب گناهان كبيره باشد جايز است، به شرطى كه مال زكات را در معصيت مصرف نكند، اگرچه احوط اين است كه به‌اينان داده نشود ودر برخى‌از روايات از دادن زكات به‌شرابخوار منع‌شده‌است. عمل به اين روايات احوط است مخصوصاً درباره كسى كه متجاهر به فسق باشد.

سوم- واجب النفقه زكات دهنده نباشد

واجب است كسى كه زكات مى‌گيرد، واجب النفقه زكات دهنده نباشد و لذا:

1- جايز نيست زكات اموال خود را به پدر و مادرش هر چند بالا