باشد كه باعث سلب استقرار شود مانند قايق در درياى طوفانى يا هواپيما در هنگام پرواز كردن يا فرود آمدن و مانند آن، پس احوط اين است كه در صورت امكان، نماز را به تأخير اندازد تا در يك محلّ ديگر و با استقرار و آرامش بجا آورد. و بر او لازم است در هنگاميكه در داخل وسيله نقليّه نماز مى‌خواند، مواظب قبله باشد و با انحراف وسيله نقليّه از قبله، او خود را به سمت قبله منحرف كند، و اگر نمى‌تواند بطور دقيق، به موازات قبله قرار بگيرد و مى‌ترسد نمازش قضا شود، لازم است به هر مقدار كه امكان دارد حتّى با تكبيرة الاحرام، روبه قبله كند و اگر اين هم امكان نداشته باشد، نمازش بدون قبله كافى است. همچنين است حكم كسى كه مجبور است در حال راه رفتن نماز بخواند.

8- جايز است براى شخص در حالت سواره يا راه رفتن، نمازهاى نافله را در سفر و حضر، روبه غير قبله بخواند امّا در حالت استقرار، جايز نيست و بايد روبه قبله نماز بخواند. و اگر بعضى از نوافل با نذر، واجب شود، حكم آن، حكم ساير نوافل است.

9- حكم ساير نمازهاى واجب مانند نماز آيات و نماز ميّت، حكم نمازهاى واجب يوميّه است.