«دعا رجل أمير المؤمنين عليّ بن أبي طالب، فقال له: أجبت على أن تضمن لي ثلاث خصال، قال: وما هي يا أمير المؤمنين؟ قال: أن لا تدخل عليَّ شيئاً من خارج، ولا تدخر عنّي شيئاً في البيت، ولا تجحف بالعيال، قال: ذلك لك‌

، فأجابه عليّ عليه السلام» [1].

«مردى اميرمؤمنان على بن ابيطالب را به منزل خود خواند، پس (آن‌حضرت) به وى فرمودند: به اين شرط كه سه چيز را درباره اين دعوت تضمين كنى دعوتت را اجابت مى‌كنم، مرد گفت: آن سه شرط چيستند يا اميرالمؤمنين؟ آن‌حضرت فرمود: اينكه براى من چيزى از بيرون نياورى، و چيزى از آنچه در خانه هست از من دريغ نكنى، و اينكه به خانواده خود ستم نكنى، آن مرد گفت: آن سه شرط را فراهم مى‌آورم، پس على عليه السلام دعوت وى را پذيرفتند.»

از سويى مستحب است مهمان، آنچه را كه ميزبان برايش آماده مى‌كند، ناچيز نشمارد. از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله دراين باره نقل شده:

«ومن احتقر ما يقرب إليه أخوه لم يزل في مقت اللَّه يومه وليلته» [2].

«و هركس آنچه را كه برادرش به او تقديم مى‌كند، كوچك شمارد، همچنان شب و روز مورد غضب خدا خواهد بود.»

همچنين مستحبّ است كه ميزبان از آنچه ميآورد شرمسار نشود. از رسول خدا نقل شده كه فرمودند: