ولا ينبغي لهم أن يصوموا إلّابإذنه لئلا يحتشمهم فيترك لمكانهم» [1].

«هرگاه مردى وارد شهرى شود، تا وقتى كه از آن شهر خارج شود مهمان برادران دينى خود در آن شهر مى‌باشد، و مهمان اجازه ندارد بدون اذن ميزبان روزه بگيرد، تا اينكه براى او كارى انجام ندهند، و سپس او زحمت ايشان را تباه سازد. همچنين ميزبانان نيز نمى‌توانند روزه بگيرند مگر به اذن ميهمان، تا اينكه مهمان شرمسار نشود و ايشان را به حال خود رها سازد و برود.»

ح- همچنين تكريم كردن مهمان و احترام به وى مستحب مى‌باشد، از رسول اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده كه:

«مَن كان يؤمن باللَّه واليوم الآخر فليكرم ضيفه» [2].

«هركس به خدا و روز فرجام ايمان دارد پس بايد مهمان خود را احترام كند.»

از اميرمؤمنان نيز دراين باره نقل شده كه فرمودند:

«أكرم ضيفك وإن كان حقيراً» [3].

«مهمان را تكريم كن هرچند خوار و حقير باشد.»

در واقع از اهل‌بيت عليهم السلام آموزه‌هاى فراوانى در باب تكريم مهمان و آداب مهماندارى به دست ما رسيده كه اين آموزه‌ها موجب استحكام‌