همچنين خداوند كسى را به خاطر گناه ديگرى مورد مؤاخذه قرار نمى‌دهد، و بدعت (اقدامهاى امنيّتى بازدارنده) كه مستلزم قصاص قبل‌از جنايت است، را رد مى‌كند.

1- آگاهى، شرط مسؤوليّت است‌

قرآن كريم:

1- (ذلِكَ أَن لَمْ يَكُن رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَى‌ بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا غَافِلُونَ) [1].

«اين بخاطر آن است كه پروردگارت هيچ‌گاه (مردم) شهرها و آباديها را بخاطر ستمهايشان در حال غفلت و بى‌خبرى هلاك نمى‌كند. (بلكه قبلًا رسولانى براى آنها مى‌فرستد).»

2- (وَمَا كَانَ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَى‌ حَتَّى‌ يَبْعَثَ فِي أُمِّهَا رَسُولًا يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا وَمَا كُنَّا مُهْلِكِي الْقُرَى‌ إِلَّا وَأَهْلُهَا ظَالِمُونَ) [2].

«و پروردگار تو هرگز شهرها و آباديها را هلاك نمى‌كرد تا اينكه در كانون آنها پيامبرى مبعوث كند كه آيات ما را بر آنان بخواند؛ و ما هرگز آباديها و شهرها را هلاك نكرديم مگر آنكه اهلش ظالم بودند.»

3- (وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ) [3].