«إنّ العبد ليحبس على ذنب من ذنوبه مأة عام، وإنّه لينظر إلى أزواجه في الجنّة يتنعّمن‌

» [1].

«بنده براى گناهى از گناهانش، صد سال حبس مى‌شود در حاليكه او به همسرانش نگاه مى‌كند كه در بهشت در نعمت‌هستند.»

5- ابوبصير مى‌گويد: از امام صادق‌عليه السلام شنيدم كه مى‌فرمود:

«إذا أذنب الرجل خرج في قلبه نكتة سوداء، فإن تاب انمحت، وإن زاد زادت حتّى تغلب على قلبه فلا يفلح بعدها أبداً

» [2].

«زمانى كه انسان گناه مى‌كند، در قلب او نقطه سياهى پديد مى‌آيد. پس اگر توبه كرد آن نقطه محو مى‌شود، و اگر بازهم گناه كرد به‌آن سياهى افزوده مى‌گردد تا اينكه بر قلب او غالب گردد و اگر چنين شد ديگر هرگز رستگار نخواهد شد.»

6- امام صادق‌عليه السلام فرمود:

«إنّ الرجل يذنب الذنب فيحرم صلاة الليل، وإنّ العمل السي‌ء أسرع في صاحبه من السكين في اللحم‌

» [3].

«به يقين وقتى كسى گناه مى‌كند، از نماز شب محروم مى‌شود، و عمل بد در دل صاحب خود از چاقو نسبت به گوشت، برنده‌تر وسريعتر تأثير مى‌گزارد.»

7- بازهم امام صادق‌عليه السلام فرمود:

«من همّ بالسيّئة فلا يعملها، فإنّه ربّما عمل العبد السيّئة فيراه الربّ تبارك وتعالى فيقول: وعزّتي وجلالي لا أغفر لك بعد ذلك أبداً

» [4].

«هر كسى كه قصد كار بد كند، پس نبايد آن را انجام دهد، زيرا چه‌بسا كار بدى را انجام مى‌دهد وخداوند متعال او را در آن حال‌مى‌بيند و مى‌گويد: قسم به عزّت و جلالم تو را بعداز اين هرگز نخواهم بخشيد.»

8- عباس بن هلال شامى مى‌گويد: از امام رضا شنيدم كه مى‌فرمود:

«كلّما أحدث العباد من الذنوب ما لم يكونوا يعملون، أحدث لهم من البلاء ما لم يكونوا يعرفون‌

» [5].

«هرچه بندگان گناهان تازه‌اى را كه قبلًا انجام نمى‌داده‌اند مرتكب شوند، براى آنان بلاها ومصيبتهاى ناشناخته و غير قابل‌پيش‌بينى، ايجاد مى‌شود.»