خلاف آن عمل نمايد.»

اجتناب از بديها و گناهان‌

وقتى دل از پليديهاى باطن (همچون تعصّب و كبر) پاك گردد، براى صاحب آن، اجتناب از بسيارى از بديها آسان‌مى‌گردد، ولى شهوتهاى حرام گاهى انسان را به ارتكاب خطا و گناه فرامى‌خواند، پس بايد هميشه مراقب و هوشيار باشد و با يارى‌جستن از خدا به موعظه و اندرز خويشتن بپردازد. در احاديث شريف پندها و مواعظ فراوانى ديده مى‌شود كه اگر دل با آگاهى آنها رإ؛ ه‌ه‌يفراگيرد، در ترك محرّمات به او كمك خواهد كرد. پاره‌اى از اين مواعظ را باهم مى‌خوانيم:

1- حضرت على‌عليه السلام فرمود:

«لا وجع أوجع للقلوب من الذنوب، ولا خوف أشدّ من الموت، وكفى بما سلف تفكّراً، وكفى بالموت واعظاً

» [1].

آية الله العظمى السيد محمد تقي المدرسي(دام ظله)، احكام عبادات - قم، چاپ: دوم، 1381.

هيچ دردى براى قلبها دردآورتر از گناهان نيست، و هيچ ترسى شديدتر از مرگ نيست، و براى تفكّر و انديشه كردن، آنچه گذشته‌است كفايت مى‌كند، و براى اندرز گرفتن هم مرگ كفايت مى‌كند.»

2- ابوعمرو مداينى مى‌گويد: از امام صادق‌عليه السلام شنيدم كه مى‌فرمود:

«كان أبي يقول: إنّ اللَّه قضى قضاء حتماً لا ينعم على العبد بنعمةٍ فيسلبها إيّاه حتّى يحدث العبد ذنباً يستحقّ بذلك النقمة»

[2].

«پدرم مى‌فرمود: خداوند به قضاى حتمى مقدّر كرده است كه بر بنده‌اى نعمت ندهد كه آن را از او پس بگيرد مگر اينكه بنده گناهى‌كند كه سزاوار اين مجازات شود.»

3- امام صادق‌عليه السلام از پدرش امام باقرعليه السلام روايت مى‌كند كه:

«الذنوب‌

كلّها شديدة، وأشدّها ما نبت عليه اللحم والدم لأنّه إمّا مرحوم، وإمّا معذّب، والجنّةلا يدخلها إلّا طيّب»

[3].

«گناهان همگى سخت هستند، ولى سخت‌ترين آنها گناهى است كه بر آن گوشت وخون روييده است، زيرا صاحب گناهان ياآمرزيده است و يا معذّب است، و بهشت را وارد نمى‌شود مگر كسى كه پاكيزه باشد (و كسى كه در اثر گناه، گوشت و خونش روييده‌باشد ناپاك شده است).»

4- پيامبر خداصلى الله عليه وآله فرمود: