سهوى نماز را باطل نمى‌كند.

3- گريه به جهت ترس از خدا و خشوع و تذلّل براى او و به جهت امور اخروى به طور عموم اشكال ندارد بلكه از بهترين اعمال‌محسوب مى‌شود.

4- بنابر اقوى اگر گريه براى درخواست امرى دنيوى از خداوند باشد، مانند اينكه به عنوان تذلّل در برابر خداوند گريه كند و درهمان حال بر آورده شدن حاجتش را بخواهد، اشكال ندارد.

هشتم- كارى كه صورت نماز را برهم زند:

1- هر كارى كه در عرف مؤمنين آشنا با احكام و حدود نماز، صورت نماز را به‌هم مى‌زند، باطل كننده نماز مى‌باشد مانند: پريدن، رقصيدن و دست زدن زياد وهر كارى كه با نماز خواندن منافات داشته باشد چه از روى عمد باشد يا از روى سهو.

2- سكوت طولانى‌اى كه منجر به از بين رفتن صورت نماز شود به گونه‌اى كه نگويند او نماز مى‌خواند، باطل كننده نماز است.

3- كارها و حركاتى كه در عرف مؤمنين با صورت نماز منافات نداشته باشد مانند اشاره با دست و شمردن ذكرها با تسبيح وشمردن ركعات نماز باريگ و زدن به ديوار براى آگاه كردن ديگرى و بر دوش گرفتن كودك و شيردادن او و كارهاى مشابه ديگر اشكال‌ندارد.

4- سكوت نسبتاً طولانى كه با موالات و پى درپى بودن افعال نماز منافات دارد ولى صورت نماز را از بين نمى‌برد، چنانچه از روى‌سهو باشد اشكال ندارد امّا در سكوت عمدى، احوط اجتناب از آن مى‌باشد.

نهم- خوردن و آشاميدن:

1- خوردن و آشاميدنى كه صورت نماز را از بين ببرد چه از روى عمد باشد يا از روى سهو، نماز را باطل مى‌گرداند.

2- احوط اين است كه از خوردن و آشاميدنى كه با موالات و پى‌درپى بودن عرفى منافات دارد اجتناب شود.

3- بلعيدن غذاى اندكى كه در دهن يا در بين دندانها باقى مانده و بلعيدن شكر اندكى كه در دهن باقى مانده و تدريجاً آب مى‌شود، اشكال ندارد.

4- در روايات آمده است كه براى كسى كه در نماز وتر است و تصميم دارد فردا را روزه بگيرد ومى‌ترسد قبل‌از اتمام نماز، فجرطلوع كند، در حاليكه تشنه است وآب هم در چند قدمى او وجود دارد، جايز است كه چند قدم آنطرف برود و آب بنوشد و براى اتمام‌نمازش‌