ب- واجب است تلفظ تكبيرة الاحرام در وقتى پايان يابد كه او در حالت قيام كامل باشد، پس اگر نمازگزار به جماعت ملحق‌شود در وقتى كه امام جماعت در ركوع است واو تكبيرة الاحرام بگويد، بايد در هنگام تلفظ تكبير كاملًا ايستاده باشد بعد براى ركوع‌خم شود واگر تلفظ حروف آخر تكبيرة الاحرام با خم شدن او براى ركوع، هم زمان شود، نماز باطل است.

ج- اگر بعد از قرائت حمد وسوره، بنشيند وركوع را فراموش كند وبعد به ياد آورد، واجب است كه به طور كامل وراست بايستد، سپس از حالت ايستاده به ركوع رود تا ركن قيام متصل‌به ركوع تحقق يابد، وصحيح نيست كه از حالت نشسته، به صورت خميده وكمانى بلند شود وخود رابه حالت ركوع قرار دهد بدون‌اينكه كاملًا ايستاده باشد.

د- اگر حمد وسوره يا تسبيحات اربعه را از روى فراموشى در حالت نشسته بخواند وبعد به ياد آورد، اعاده قرائت بر او واجب‌نيست ولى از جهت ركوع، واجب است كه بايستد. اگر چه احتياط استحبابى مقتضى است كه در حال قيام، حمد وسوره را هم از نوبخواند.

ه- اگر قيام بعد از ركوع را سهواً ترك كند واز حالت ركوع، مستقيماً به سجده رود، نمازش صحيح است.

چگونگى قيام:

4- در شرايط طبيعى وعادى، قيام و ايستادن واجب چنين تحقّق مى‌يابد: اين كه راست بايستد، به گونه‌اى كه در عرف قيام ناميده‌شود، و اينكه استقرار (آرامش بدن) داشته باشد يعنى بدن واعضايش را حركت ندهد. وجوب استقرار، در ميان فقها، مشهور وموافق احتياط واجب است. و نيز استقلال داشته باشد يعنى بر چيزى تكيه نكند واين هم مشهور وموافق احتياط مستحب‌است.

جزئيات مسأله:

الف- اگر نماز گزار در حين قيام، خم شود يابه يكى از دو طرف متمايل گردد به گونه‌اى كه نزد عرف صفت قيام را از دست‌بدهد، نماز او باطل مى‌باشد.

ب- اگر استقرار نداشته وبدن واعضايش را حركت بدهد به گونه‌اى كه با استقرار منافات داشته باشد، نمازش باطل است اماحركت ساده دست وانگشتان اشكال ندارد.

ج- اگر درحين قيام به چيزى مانند انسان يا ديوار يا عصا بدون علت وضرورت، تكيه كند، نماز را تمام كند وبنابر احتياطمستحب، اعاده نمايد.

د- شايسته است نمازگزار پاهايش را هنگام ايستادن خيلى زياد نگشايد به گونه‌اى كه در