با بيمار چگونه رفتار كنيم؟

حديث شريف:

1- امام صادق‌عليه السلام فرمود:

«أي مؤمن عاد مؤمناً في اللَّه عزّ وجلّ في مرضه وكّل اللَّه به ملكاً من العوّاد يعوده في قبره ويستغفر له إلى يوم القيامة. [1]

«هر مؤمنى كه مؤمن بيمارى را براى خدا عيادت كند، خداوند فرشته‌اى را موظف مى‌سازد كه او را در قبرش عيادت كند و تا روزقيامت براى او آمرزش بطلبد.»

2- امير المؤمنين‌عليه السلام فرمود:

«ضمنت لستّة الجنة، منهم رجل خرج يعود مريضاً فمات فله‌الجنة» [2]

«براى شش كس بهشت را تضمين مى‌كنم، از جمله آنها مردى است كه به منظور عيادت بيمارى از منزل خارج شده و در راه مرده‌است. اين مرد وارد بهشت مى‌شود.»

3- امام موسى بن جعفر از پدرانش‌عليهم السلام از پيامبر اسلام‌صلى الله عليه وآله نقل فرمود:

«يعيّر اللَّه عزّوجلّ عبداً من عباده يوم القيامة فيقول: عبدي ما منعك إذا مرضت أن تعودني؟ فيقول: سبحانك سبحانك أنت ربّ العباد، لا تمرض و لاتألم، فيقول: مرض اخوك المؤمن فلم تعده، وعزّتي وجلالي ولو عدته لوجدتني عنده ثمّ لتكفّلت بحوائجك فقضيتها لك وذلك من كرامة عبدي المؤمن وأنا الرحمن‌الرحيم‌. [3]

«خداوند در روز قيامت، بنده‌اى از بندگانش را نكوهش مى‌كند ومى‌گويد: بنده من! چه مانع شد از اينكه مرا عيادت كنى وقتى كه‌بيمار شدم؟ آن بنده در پاسخ عرض مى‌كند: خداوندا! تو پاك و منزه هستى، تو پروردگار بندگان هستى، بيمار نمى‌شوى، درد و مرض ندارى. خداوند مى‌فرمايد: برادر مؤمن تو بيمار شد و تو از او عيادت نكردى. سوگند به عزت و جلالم اگر او را عيادت مى‌كردى، مرا هم در نزد اومى‌يافتى و سپس من هم نيازمنديهاى تو را برآورده مى‌ساختم و اين از كرامتهاى بنده مؤمن من است و من خداى بخشاينده و مهربان‌هستم.»

4- امام صادق‌عليه السلام فرمود:

«أيّما مؤمن عاد مؤمناً مريضاً حين يصبح، شيّعه سبعون‌ألف ملك، فإذا قعد غمرته الرحمة واستغفروا