نام کتاب : يس اسماى حسناى الهى نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 72
كرد:
با توجّه به اينكه در زمان جاهليّت زندگى كردهايم و گناهان بسيارى
انجام دادهايم و بدىهاى فراوانى در پروندهى ما موجود است، تكليف آنها چيست؟
حضرت فرمودند:
«مَنْ أحْسَنَ فى الإسلام لم يُؤاخَذ بما عمل فى الجاهلية، ومن
أساءَ فى الإسلام اخِذَ بالاول والآخر.»[1]
«اگر ايمان كسى، كامل و حقيقى باشد، خداوند، گناهان گذشتهاش را
مىآمرزد؛ اما اگر ايمان بياورد و در ايمان او شك، شبهه و غِلّى باشد، خدا گناهان
گذشتهاش را نيز حسابرسى خواهد كرد.»
از سوى ديگر از روايت بالا اين نكته به دست مىآيد كه ناديده انگاشتن
اعمال گذشته به نحو مطلق نيست. مثلًا اگر كسى دخترش را زنده به گور كرده است،
بهظاهر قصاص نمىشود؛ امّا در واقع مورد بازخواست قرار خواهد گرفت.
بنابراين صرف ادّعا كافى نيست. شرط مغفرت و آمرزش اين است كه واقعاً
راستگو و نيكوكار حقيقى بشود؛ وگرنه گذشتهها دوباره در پروندهاش رو مىشود.