اگر خداوند بينش و عقل هدايت‌گر انسان را از او بگيرد، انسان با يك ماشين بى‌فرمان كه حركت‌اش كنترل ندارد و به مقصدى نامعلوم حركت مى‌كند، تفاوتى نخواهد كرد.

امروزه، دنيا با پيشرفته شدن ابزارها و امكانات حركتى، رو به رشد سريعى دارد؛ چنان كه اتم را شكافته و به فضاى نامتناهى سفر كرده، و عمق درياها را درمى‌نوردد. بحث‌هاى ژنتيكى را مطرح كرده و در شيوه‌هاى خلقت دستكارى مى‌كنند؛ اما اين پيشرفت، كوركورانه و بى‌هدف است؛ زيرا آن بينش انسانى را ندارد و در نهايت مقصدى معلوم و مشخصى ندارد. شاهد بر مدعا جنگ‌هايى است كه به دست بشر به ظاهر پيشرفته انجام شده است.

مكتب‌ها و فلسفه‌هاى مختلف در مقابل هم ايستاده و مكتب‌هايى چون ليبراليسم و اومانيسم، همديگر را به مبارزه مى‌طلبند، يا در مسائل اقتصادى كشورها در پى نابودى يكديگرند؛ همانند جنگ اقتصادى اى كه در آسياى دور ميان ژاپن، مالزى و اندونزى وجود دارد يا درگيرى‌هاى اقتصادى كه بين قطب‌هاى مهم اقتصاد جهان اتفاق افتاده است.

اين گونه مشاجرات و كشمكش‌ها دليل بر اين است كه انسان داراى عزم و اراده‌اى قوى است؛ منتهى اگر با بينش صحيح همراه نباشد، ويرانگر خواهد بود.

از طرف ديگر، افرادى از انسان‌ها وجود دارند كه داراى بينش خوبى هستند؛ اما آن عزم، اراده و تحرّك براى بروز بينش‌هاى خود را ندارند؛ لذا دچار عقب‌ماندگى مى‌شوند.

اين دو نعمت الهى هستند كه انسان بايد براى رسيدن به كمال و سعادت از آن استفاده كند؛ ولى خداى متعال در آيه 68 سوره ى يس اين هشدار را به بندگان مى‌دهد كه اين دو نعمت هميشگى نبوده و روزى آن‌ها را از شما