نام کتاب : يس اسماى حسناى الهى نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 178
جامعه، امّت و جماعت مىباشد.
نظرها و پرسش و پاسخها
جناب استاد رحمانى[1]: كلمهى
«سبحان» در مواردى به كار برده مىشود كه با مسألهى عظيم و مهمّى رو به رو هستيم
و اين احتمال وجود دارد كه به خداوند نسبت عجز و ناتوانى داده مىشود و كسى فكر
كند خداوند چنين كار عظيمى را نمىتواند انجام دهد. در اينجا كلمهى «سبحان»
آورده مىشود تا اين احتمال زدوده شود و از ساحت مقدّس خداوند، هر عجز و ناتوانى
نفى گردد.
در ماجراى معراج كه خداوند حضرت محمّد صلى الله عليه و آله را به
آسمانها برد، ممكن است اين سؤال بشود كه چگونه بشر مىتواند همهى كرات و
آسمانها را طى كند و در مقابل اشعّهى تابناك خورشيدها ذوب نشود؟ در اينجا خداوند
مىفرمايد:
كلمهى «سبحان» براى اين آمده تا احتمال عجز و ناتوانى به خداوند
نسبت داده نشود. خدا مىتواند بندهاش را به معراج ببرد و از اين امر عاجز نيست.
در آيهى «سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ
الْازْواجَ كُلَّها» هم به علّت اينكه كلمهى سبحان آمده- و به جاى
آن خداوند نفرموده: اللّه الَّذِي خَلَقَ يا
الرَّحْمنُ الَّذى خَلَقْ- اين استفاده را مىكنيم كه در اينجا
بايد مسألهى خيلى مهمّى در بين
[1] -/ مرحوم آيت الله حاج آقا رحمانى همدانى، از علما و سخنوران
مشهور تهران در اين مجموعهدرسها حاضر بودند، وگاهى در پايان درس مبحثى يا سوالى
را مطرح مىكردند كه با حضرت آيت الله العظمى مدرسى وحاضرين درباره آن به گفتگو
مىپرداختند.
[2] -/ اسراء، 1: (پاك ومنزّه است خدايى كه بندهاش را در يك شب،
از مسجدالحرام به مسجدالأقصى-/ كه گرداگردش را پر بركت ساختهايم-/ بُرد؛ تا برخى
از آيات خود را به او نشان دهيم؛ چرا كه او شنوا و بيناست.)
نام کتاب : يس اسماى حسناى الهى نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 178