يك خانواده برتر و شريف در اين دنيا خانوادهاى است كه در سراى خود
بهشتى معنوى ايجاد كند كه تا حدودى به بهشت جاويدان اخروى شبيه باشد.
هر كس كه در اين دنيا در چنان بهشتى زيست كند شايسته است كه در آخرت
هم به بهشت رود. در بهشت آخرت آدمى به حد وفور از آسايش روح و رفاه جسد برخوردار
است. در بهشت دنيوى نيز چنين حالتى است. آسايش معنوى سلامت و آرامش است آن كه در
چنين بهشتى است به راستى از هر لغو و ناشايستى به دور است. او بر قلهاى رفيع فرا
رفته كه از آنجا بر زندگى اشراف دارد. در جوى كه او براى خود آفريده نه از بيمارى
و وحشت و حزن خبرى است نه از حسد و عقدههاى روحى اثرى. اينها عواملى است كه زندگى
را به كام آدمى تلخ و تيره و تار مىكنند.
هر كه از آنها دورى گزيده باشد از هر خطر رهايى يافته است.
در روز قيامت پروردگار ما پرهيزگاران را به بهشت جاويدان داخل
مىكند، زيرا پرهيزگاران از هر چه سبب چنين انحرافها و فسادها مىشوند دورى
گزيدهاند.
آخرت حاصل دنياست و بازتاب اعمال ما در اين جهان است. چنان كه قرآن
مىفرمايد آخرت ميراث دنياست. هر چه در دنيا عمل كنى در آخرت آن را به ارث مىبرى.