به برنامه‌هاى اخلاقى او آگاه شوند به سجده مى‌افتند و اين سجده را دلالت بر اين است كه آنچه را شنيده‌اند قبول كرده‌اند و آماده اجراى آنها هستند.

سجود اظهار خشوع است به عمل و گريه اظهار خشوع در روح، زيرا چون آدمى تحت تأثير موعظه‌اى قرار گيرد اشكش جارى مى‌شود. اينان در برابر آيات خدا هم سجده مى‌كنند و هم مى‌گريند.

[59] فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا سپس كسانى جانشين ايشان شدند كه نماز را ضايع گذاشتند و پيرو شهوات گرديدند و به زودى در غى خواهند افتاد.» اين هم نشانه ديگرى است از كسانى كه ركن اساسى دين را تباه كردند و نماز را ترك نمودند.

قرآن نمى‌گويد نماز را ترك كردند بلكه مى‌گويد نماز را ضايع گذاشتند كه ضايع گذاشتن از ترك كردن چيزى افزون دارد و آن تبديل كردن نماز است به چيزى عارى از محتوى و حقيقت./ 70 نمازى عارى از خشوع. اينان نماز را ضايع مى‌گذارند و از پى هواهاى نفسانى و شهوات خود مى‌روند آرى چنين كسانى را نصيبى جز دوزخ نيست. كه در اين آيه از آن به «غى» تعبير شده است.

/ 71

[سوره مريم (19): آيات 60 تا 67]

إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَأُولئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لا يُظْلَمُونَ شَيْئاً (60) جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمنُ عِبادَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّهُ كانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا (61) لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً إِلاَّ سَلاماً وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيها بُكْرَةً وَ عَشِيًّا (62) تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبادِنا مَنْ كانَ تَقِيًّا (63) وَ ما نَتَنَزَّلُ إِلاَّ بِأَمْرِ رَبِّكَ لَهُ ما بَيْنَ أَيْدِينا وَ ما خَلْفَنا وَ ما بَيْنَ ذلِكَ وَ ما كانَ رَبُّكَ نَسِيًّا (64)

رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما فَاعْبُدْهُ وَ اصْطَبِرْ لِعِبادَتِهِ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا (65) وَ يَقُولُ الْإِنْسانُ أَ إِذا ما مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا (66) أَ وَ لا يَذْكُرُ الْإِنْسانُ أَنَّا خَلَقْناهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَمْ يَكُ شَيْئاً (67)