را فراموش كرد ولى اسماعيل مدت يك سال در همانجا منتظر ايستاد. اتفاقا آن شخص تصادفا از آنجا گذشت و اسماعيل را هم چنان منتظر خود ديد. از آن پس اسماعيل را درست قول و وفا كننده به وعده ناميدند.

سه قاعده تربيتى‌

[55] وَ كانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ وَ كانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا و خاندان خود را به نماز و زكات امر مى‌كرد و نزد پروردگارش شايسته و پسنديده بود.» در اين آيه سه مسئله مهم است

يكى آن كه مهمترين اركان تربيت خانوادگى تربيت فرزندان است به اداى نماز. زيرا نماز پايه و اساس ديگر اعمال نيك است و نماز سبب تقرب انسان به خدا مى‌شود.

ضرورتى ندارد كه كودك خود را به انجام همه واجبات و اخلاقيات از خرد و كلان آنها تلقين كنى. بلكه اگر ميان او و خدا يك رابطه ايمانى ايجاد كنى بقيه كارها خود بخود به سامان خواهد آمد. اين رابطه به وسيله نماز است و بس.

چون/ 67 فرزند در كودكى مؤمنى صادق گرديد هنگامى كه بزرگ شود علاوه بر واجبات مستحبات را هم به جاى خواهد آورد. اما اگر ايمانش بر پايه استوارى قرار نداشته باشد، مسلم است، اگر از تعاليم دينى هم بر خوردار باشد به حالش سودمند نخواهد بود.

نماز كارى است منظم و هر شبانه روز پنج بار به انجام آن پرداختن كارى دشوار است. اگر كسى از كودكى به نماز عادت كرده باشد نماز جزيى از زندگى‌اش خواهد بود، چنان كه گويى هرگز از آن احساس بى‌نيازى نخواهد كرد.

مطلب دوم زكات است. به معنى يك فريضه خاص كه به غلات چهارگانه و ستوران سه گانه و زر و سيم تعلق مى‌گيرد. گاه نيز زكات به معنى مطلق انفاق و عطاست. در هر حال خود ورزشى است براى اين كه انسان را بياموزد كه فقط به خود نپردازد بلكه به مردم ديگر نيز توجه كند.