عيسى بن مريم كيست؟

[30] قالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتانِيَ الْكِتابَ وَ جَعَلَنِي نَبِيًّا گفت: من بنده خدايم. به من كتاب داده و مرا پيامبر گردانيد.

عيسى (ع) به دنيا آمد در حالى كه حامل صفاتى عاليه بود و چون از چنان صفاتى برخوردار بود سمت پيشوايى ما يافت. پس بايد در اين آيه بيشتر نگريست تا آن صفات را كه عيسى بدان متصف بود شناخت. سپس بكوشيم تا خود به آن صفات متصف گرديم. ابتدا عيسى مى‌گويد من بنده خدايم. با اين بيان صفت عبوديت را در وجود خود تأكيد مى‌كند تا مباد درباره او كسى به خطا رود زيرا ولادتش معجزه آساست، در گهواره هم سخن مى‌گويد و در خردسالى به كتاب خدا آگاهى دارد.

ممكن است كسى بپرسد كه ما چگونه مى‌توانيم در اين صفات به عيسى اقتدا كنيم. آيا ممكن است مادر فرزند خود را به پيامبرى برساند؟

مى‌گويم: نه. اين در توان مادر نيست ولى مادر مى‌تواند فرزند خود را به گونه‌اى تربيت كند كه مبلغ و داعى حق گردد، همان گونه كه زن عمران چنين كرد وقتى كه كودكى را كه در شكم داشت نذر معبد كرد. پس چرا هر زنى كودكى را كه در شكم دارد نذر نمى‌كند كه او را وقف عبادت پروردگارش سازد.

وقتى زنى براى فرزند خود- كه هنوز متولد نشده- چنين برنامه‌اى را طرحريزى كند خداى تعالى آن مولود را براى او مبارك مى‌گرداند.

مادر شيخ مرتضى انصارى را گفتند: پسرت/ 38 مرجع دينى بزرگى شده است.

آن زن تعجب نكرد و گفت: خودم چنين انتظارى از او داشتم. پرسيدند: چگونه؟

گفت: براى اين كه در كودكى‌اش حتى يك بار بدون وضو او را شير نداده‌ام.

حتى در نيمه‌هاى شب كه بيدار مى‌شد و شير مى‌خواست ابتدا وضو مى‌گرفتم سپس پستان به دهنش مى‌گذاشتم.

آرى، اين مادر از همان آغاز چنين مقامى را براى فرزند خود خواسته است‌