قوم عاد هم به خانه‌هاى خود كه از سنگ ساخته بودند بر خود باليدند مى‌پنداشتند كه اين خانه‌ها آنها را از هر آسيبى در امان مى‌دارد. خداى تعالى بر آنان بادهاى سخت فرستاد تا آن صخره‌ها بر سر ايشان ويران ساخت. همچنين اقوام ديگر. معنى «به ناز و متنعم به خانه‌هاى خويش بازگرديد» اين است كه به آن نعمتها كه موجب ضلالت شما شد بازگرديد و بنگريد كه چگونه آن نعمت به نقمت بدل شده است.

[14] قالُوا يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ‌ گفتند: واى بر ما كه ستمكار بوده‌ايم.» [15] آنان به خطا و ظلم خود اعتراف كردند، ولى اين اعتراف دير انجام گرفت. چون در گناه استمرار ورزيدند تا لحظه نهايت خويشتن را چنين ندا مى‌دادند كه واى بر ما.

فَما زالَتْ تِلْكَ دَعْواهُمْ حَتَّى جَعَلْناهُمْ حَصِيداً خامِدِينَ‌ و همواره سخنشان اين بود تا همه را چون كشته درويده و آتش خاموش گشته گردانيديم.»/ 288 آنان را عذاب خدا درو كرد آن سان كه مزارع گندم را درو مى‌كنند و هيچ ساقه و سنبله‌اى بر پا نمى‌گذارند. سپس خاموش مى‌شوند چونان جرقه‌اى بدون حرارت و حركت.

هدفمندى آفرينش‌

[16] بار خدايا چرا چنين كنى؟ آيا اينان بندگان تو نيستند؟ آيا تو ارحم الراحمين نيستى؟ آرى، خداى ما ارحم الراحمين است و آسمان و زمين را به حق آفريده است و اينان از ارزشهاى حق تجاوز كردند.

وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما لاعِبِينَ‌ ما آسمان و زمين و آنچه را ميان آن دو است به بازيچه نيافريده‌ايم.» اينان زندگى را لهو و بازيچه گرفتند و سرنوشتشان چنين بود.

[17] لَوْ أَرَدْنا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْواً لَاتَّخَذْناهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ كُنَّا فاعِلِينَ‌ اگر