سوره طه براى ما از انسان سخن گفت و براى ما خبرهاى چهار نمونه از
نمونههاى بشرى را بيان داشت. آن چهار عبارتند از موسى، هارون، كه در اوج اعلاى
انسانيت بودند. سپس ساحران كه پس از گمراهى هدايت يافتند آن گاه فرعون كه در حضيض
گمراهى بود و سرانجام لشكريان فرعون كه فرعون آنان را به خوارى افكنده و گمراهشان
كرده بود و هيچگاه روى هدايت نديدند.
در پايان سوره خلاصهاى از مطالب پيشين آمده است و جنبههاى منفى روح
انسان را بيان مىدارد، پس از آن كه به عوامل انحراف مىپردازد. اگر انسان خود را
بشناسد و به عوامل مؤثر در نفس خود پى ببرد مىتواند راه درست را برگزيند.
قرآن در اين سوره چشم ما را به حقيقت وسوسههاى شيطان مىگشايد و به
ما مىآموزد كه نسيان (و عدم عزم) و غفلت از مكر شيطان و اهمال در ياد خدا بشر را
از بهشتش كه همه امن و آسايش است به زمينى كه سراسر اختلاف و منازعه است