زندگى سعادتمندانه ايشان را پيشنهاد مى‌كرد، دروغ شمردند.

فَأَهْلَكْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَ أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ وَ كُلٌّ كانُوا ظالِمِينَ‌ و ما به كيفر گناهانشان هلاكشان كرديم و خاندان فرعون را غرقه ساختيم، زيرا همه ستمكاران بودند.» از آوردن قيد «همه» در آخر آيه بر مى‌آيد كه همه آن غرقه شدگان از ستمكاران/ 81 بر خود بودند.

[55] سياق انديشه قرآن اين است كه مقياس صلاح و فساد بشر در نزد خدا، ايمان و كفر است نه چيز ديگر. به عبارت ديگر كافر بدترين مردم بلكه بدترين جانداران و جنبندگان است.

إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الَّذِينَ كَفَرُوا فَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ‌ هر آينه بدترين جنبندگان در نزد خدا آنهايند كه كافر شده‌اند و ايمان نمى‌آورند.» كافرى كه توبه كرده و ايمان آورده بدترين جنبندگان روى زمين نيست بلكه آن گونه كافران كه هم چنان در كفرشان پايدارند و ديده بر فروغ هدايت بسته مى‌دارند در خور چنين عنوانى هستند.

[56] ولى يك سؤال پيش مى‌آيد كه چرا كافر در چنين حضيض اسفلى سرنگون مى‌شود؟

پاسخ اين است

اولا: كافر عهد و پيمان نمى‌شناسد و خود و ديگران را محترم نمى‌دارد و چنان از خود سلب مسئوليت مى‌كند كه گويى او را وجود و حضورى در جامعه نيست. او را مى‌بينى كه پيمانى مى‌بندد سپس آن را مى‌شكند و بار ديگر دست بيعت به پيش مى‌آورد و باز بيعت خود نقض مى‌كند.

ديگر آن كه: به برنامه‌هاى نبوت خود را ملزم نمى‌شناسد و به وظايف خود عمل نمى‌كند.

الَّذِينَ عاهَدْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ يَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِي كُلِّ مَرَّةٍ وَ هُمْ لا يَتَّقُونَ‌ كسانى كه تو از آنان پيمان گرفتى، سپس پياپى پيمان خويش مى‌شكنند