در آيات پيش سخن از مكر كفار بود و شايعه پراكنيهاى آنان. خداى تعالى
از برخى اعمال ناشايست آنان پرده برداشت و دعويهاى باطلشان را بر ملا ساخت و از
سوى ديگر فلسفه مبارزه عليه آنان را آشكار كرد. و همچنين بيان شد كه عذاب خدا گاه
به گونهاى غيبى مىآيد چون صاعقهاى كه بر قوم عاد و ثمود فرود آمد و نابودشان
ساخت و گاه اين عذاب به دست مؤمنان بر آنها فرود مىآيد. خداى تعالى بيان
مىفرمايد كه كفار را عذاب خواهد كرد زيرا آنان مردم را از مسجد الحرام منع
مىكنند، بدون آن كه در اين كار حقى داشته باشند، زيرا مسجد الحرام جاى عبادت است
و بايد كه همه كسانى كه به زيور تقوى و عبوديت آراستهاند در آن وارد شوند.
پس اين يك مشت نادان مردمى كه نمازشان- به جاى خشوع و تضرّع در برابر
خدا- چيزى جز صفير كشيدن و كف زدن نيست و به خدا و رسول او كافرند حق ندارند كه آن
مكان مقدس را ويژه خود دانند و مؤمنان را از نماز گزاردن و طواف كردن در آنجا باز
دارند، اما اموالشان كه هزينه مىكنند در راه خدا نيست يعنى براى