توبه نكنند و از خداى تعالى آمرزش نخواهند. در حالى كه پيامبر هنوز در ميان آنهاست و اميد توبه و استغفار مى‌رود عذاب نازل نخواهد شد.

/ 45

شرح آيات

آثار تقوى‌

[29] دل آدمى ميان دو گونه جاذبه سرگردان است: جاذبه عقل و جاذبه هوى و هوس و شهوات. همچنين ميان تاريكى و جهل و بى بند و بارى و ميان نور و هدايت و تعهد. هوا و هوس و شهوات بر چهره عقل پرده مى‌كشند ولى دل نيز مقاومت مى‌ورزد و طالب نور و هدايت است. و تو در حالى كه بسته خواستها و گرفتار عواطف و احساسات خويش هستى آيا مى‌توانى نيكوكار را از زشتكار تميز دهى؟ و در حالى كه ميان حالات نفسانى متناقض چون فعاليت و تنبلى و اميد و نوميدى در نوسان هستى مى‌توانى عمل صالح را بشناسى؟

آرى، هنگامى كه خود را متعهد سازى كه برنامه‌هاى خدايى را به اجرا درآورى و در برابر فشارهاى عواطف و خواهشهاى نفسانى پايدارى كنى، به عقل خود كمك كرده‌اى تا آن نيرو را به دست آورد كه بتواند حق و باطل را از هم تميز دهد. يعنى خدا معيار و مقياس اين داورى را به دست تو خواهد داد.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقاناً اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اگر از خدا بترسيد، خدا شما را بصيرت شناخت حق از باطل دهد.» تقوى تعهد است در برابر امر رسالت و احساس مسئوليت در برابر آن. تقوى به ما نيرويى مى‌بخشد كه مى‌توانيم به يارى آن صواب را از خطا باز شناسيم و صالح را از مفسد و هدايت را از شبهات و راه راست و مطمئن را از لغزشگاهها تشخيص دهيم.

تقوى در گذشته انسان هم تأثير مى‌گذارد خداى تعالى گناهان گذشته را مى‌زدايد تا در زندگى آينده متقى تاثير منفى نگذارند. آرى چون به حليه تقوى‌