در مقايسه با جاويدان بودن جزاى عمل زندگى دنيا بس اندك مى‌نمايد.

وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كَأَنْ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا ساعَةً مِنَ النَّهارِ و روزى كه خداوند آنان را در محشر گرد آورد، چنان كه پندارى تنها ساعتى از روز را درنگ كرده‌اند.» آرى، چنان تصور كن كه كسى در دنيا هفتاد سال يا هشتاد سال يا بيشتر يا كمتر زيسته باشد، در حالى كه در روز قيامت يك روز پنجاه هزار سال خواهد زيست. آيا مى‌توان آن مدت اندك زندگانى دنيا را با اين پنجاه هزار سال مقايسه كرد؟ آيا در بر آن چون يك ساعت بيشتر نمود مى‌كند؟

/ 394 يَتَعارَفُونَ بَيْنَهُمْ‌ يكديگر را بشناسند.» يعنى چنان كه گويى در دنيا هستند. آيا در اين روز خسارت و زيان نصيب چه كسى است؟ نصيب آنان كه چنان روزى را انكار مى‌كردند، اما آنان كه به فرا رسيدنش يقين داشتند آن روز از نعمت و رحمت پروردگار متمتع مى‌شوند.

قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِلِقاءِ اللَّهِ وَ ما كانُوا مُهْتَدِينَ‌ آنها كه ديدار با خدا را دروغ مى‌انگاشتند زيان ديده‌اند و هدايت نيافته‌اند.» [46] اما اشتباه دوم

اين است كه مى‌پندارند كه جزايى كه رسول اللَّه وعده مى‌دهد از جانب خود اوست. مثلا منتظر وفات رسول هستند يا براى كشتن او توطئه‌ها مى‌كنند به اين اميد كه از آنچه بيمشان مى‌داده برهند.

رسول اللَّه بشارت مى‌دهد و بيم مى‌دهد، اما عذاب از جانب خداست چه رسول در ميان آنها باشد و چه نباشد در هر حال جزاى اعمالشان به ايشان خواهد رسيد.

وَ إِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيْنا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ اللَّهُ شَهِيدٌ عَلى‌ ما يَفْعَلُونَ‌ يا پاره‌اى از چيزهايى را كه به آنها وعده داده‌ايم به تو مى‌نمايانيم يا تو را مى‌ميرانيم. بازگشت همه‌شان به نزد ماست و خدا به هر كارى كه مى‌كنيد ناظر است.»