مى‌سازد كه با وجود محقق بودن امر رسالت هر كس رسول را دروغ شمارد بايد كه از او بيزارى جست، هم چنان كه آنان از رسول بيزارى مى‌جويند. پس هر كس مسئول عمل خويش است. بنا بر اين رسول و مؤمنان يك امت‌اند و منكران رسالت هم امتى ديگر.

بعضى از آنان پندارند كه اگر بدون اين كه به رسول ايمان بياورند خود را به او نزديك سازند ايشان را سود دهد ولى آيا رسول مى‌تواند كسى را كه گوشش كر است سخن بشنواند؟ هرگز! نقص در وجود اوست و در توانايى اوست به پاسخ به دعوت رسول.

همچنين كسانى هستند كه به رسول مى‌نگرند بدين اميد راه هدايت را به آنان بنمايد بدون اين كه به رسالت او ايمان آورند و حال آن كه ايمان به رسالت روشنى و هدايت است. ولى هنگامى كه چشم نابينا باشد آيا پرتو آفتاب هر چند هم تابناك باشد او را سود خواهد داد؟ كرى و كورى از سوى خدا نيست، بلكه به اراده خود مردم است./ 391 زيرا خدا به كس ستم نمى‌كند كه او را كور و كر بيافريند. هرگز، اين مردم‌اند كه نمى‌خواهند ببينند و بشنوند و از اين رو به خود ستم روا مى‌دارند.

در اين بخش بيان مى‌داريم كه مسئول كفر و ايمان مردم خود مردم هستند و آنهايند كه يا نيكو را بر مى‌گزينند يا بد را.

شرح آيات

اصولى بودن پيوندها

[41] بعضى از مردم مى‌خواهند كه حتى پس از قطع روابط دينى با پيامبران هنوز هم ارتباط خود را با آنان حفظ كنند. اينان رسولان را تكذيب مى‌كنند ولى مى‌خواهند آنان و رسول در يك طايفه باشند ولى خداى تعالى پيامبرش را فرمان مى‌دهد كه با همه كسانى كه به نبوت او ايمان ندارند قطع علاقه و رابطه كند.

وَ إِنْ كَذَّبُوكَ فَقُلْ لِي عَمَلِي وَ لَكُمْ عَمَلُكُمْ أَنْتُمْ بَرِيئُونَ مِمَّا أَعْمَلُ وَ أَنَا بَرِي‌ءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ‌ اگر تو را به دروغ نسبت كردند، بگو: عمل من از آن من‌