استثمارگر سر فرود مى‌آورد يا از صاحبان شهرت و نفوذ اطاعت مى‌كند مى‌داند كه پيشوا و فرمانرواى او نمى‌تواند او را زندگى بخشد يا اگر زندگى‌اش را از كف داد آن را به او باز گرداند بلكه مى‌داند همه اين كار تنها از خداى يكتا ساخته است اوست صاحب قدرت بى منتهى و علم بى پايان. در اينجا قرآن سؤالى مطرح مى‌كند كه با اين همه توانايى كه خدا راست چگونه برخى در برابر موجوداتى جز خداوند سر تسليم فرود مى‌آورند.

قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكائِكُمْ مَنْ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ‌ بگو: آيا از اين بتان شما كسى هست كه چيزى را بيافريند.» و پاسخ مى‌آورد كه: هرگز.

قُلِ اللَّهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ‌ بگو: خداى يكتا مخلوقات را مى‌آفريند و باز زنده مى‌كند.» او آفرينش را بدون هيچ مثال و الگويى آغاز مى‌كند او همانند ما محتاج به تجربه نيست. اگر او محتاج تجربه بود براى آفريدن يك سلول زنده نيازمند به ميلياردها بار تجربه بود و اين معنى را علم جديد تأييد كرده است.

فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ‌ پس چگونه از حق منحرفتان مى‌كنند.» يعنى هواهاى نفسانى و عقايد فاسده شما را به كجا مى‌برند. چرا آن آفريدگار بزرگ را ترك مى‌گوييد و پاره‌اى از مخلوقات ناتوان را خداى خود مى‌پنداريد؟

/ 379

صلاح از خداست‌

[35] خداوند هر چيزى را آفريده است و او را به راهى كه صلاح او در آن است راه نموده است. مثلا مورچه را مى‌بينى كه در پى يافتن غذاى خود است و چون آن را بيابد به لانه مى‌كشد و در تابستان براى قوت زمستانش آن را ذخيره مى‌كند و لانه خود را به گونه‌اى عجيب مى‌سازد. همين گونه است زنبور عسل شيره گلها را مى‌مكد و در كندو ذخيره مى‌سازد به راستى چه كسى اين كارها را به مورچه و زنبور