هنگامى كه بنده بر خداى خود توكل كند، در سايه اعتماد و اطمينان او مى‌آرمد و به تقدير او رضا مى‌دهد و از آن پس هرگز گرفتار هيجانات عصبى نمى‌شود و نوميد نمى‌گردد بلكه در كنف امان پروردگار خويش قرار مى‌گيرد.

مؤمنان واقعى كسانى هستند كه در لحظات عسرت و سختى بر ايمانشان مى‌افزايد زيرا در اين گونه لحظات است كه جوهره طبيعت بشرى آشكار مى‌گردد و نهانها آشكار مى‌شوند.

وَ يُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّماءِ ماءً لِيُطَهِّرَكُمْ بِهِ‌ خوابى سبك شما را فرو گرفت و از آسمان برايتان بارانى باريد تا شستشويتان دهد.» زيرا بسيارى از ميكربهايى كه هوا را آلوده كرده به وسيله هوا و آب از/ 25 شخصى به شخص ديگر منتقل مى‌گردد، با آمدن باران مى‌ميرند، و همچنين لشكرى كه خطرها را تحمل كرده است اكنون به آسودگى مى‌رسد.

وَ يُذْهِبَ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّيْطانِ‌ و وسوسه‌هاى شيطان را از شما دور كند.» چون هوا به باريدن باران لطافت گيرد، آدميان از بركات خداوندى برخوردار گردند و دلهايشان آرامش پذيرد و ترس و ترديد از وجودشان رخت بر بندد همچنين باران آلايشهاى مادى را نيز كه بر نفس انسانى چيره گرديده زايل گرداند و اين به وسيله وضو و غسل است.

وَ لِيَرْبِطَ عَلى‌ قُلُوبِكُمْ وَ يُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدامَ‌ و دلهايتان را قوى گرداند و قدمها را استوار سازد.» هنگامى كه مسلمانان باران را مشاهده مى‌كنند كه بر آنان مى‌بارد پى مى‌برند كه اين يكى از نعمتهاى خداوندى است كه به آنان ارزانى شده در اين حال ايمانشان به رحمت پروردگار خويش افزونى مى‌گيرد و يقين مى‌كنند كه بركات آسمانها و زمين هر چه هست از اوست و بدين گونه دلهايشان مطمئن مى‌شود و اين اطمينان دل سبب ثبات و پايدارى آنها در ميدان كارزار مى‌گردد.