[102] در اينجا گروه ديگرى هستند كه به گناهان خود اعتراف مىكنند.
از اين رو تا حدى به ايمان نزديكاند، زيرا ايمان را دو مرحله است
فهم حقيقت و به كار بستن آن. ممكن است كسى حقيقت را شناخته و بدان معترف باشد ولى
بدان عمل نكند ولى زمانى كه از لحاظ روحى و جسمى آمادگى پيدا كرد، بدان عمل كند.
درباره اينان است كه مىگويد
وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صالِحاً
وَ آخَرَ سَيِّئاً عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ
رَحِيمٌ و گروه ديگر به گناه خود اعتراف كردند كه اعمال نيكو را با كارهاى
زشت آميختهاند. شايد خدا توبهشان را بپذيرد، زيرا خدا آمرزنده و مهربان است.»
خداوند آن سان كه اينان با ارزشها معامله مىكنند با آنان معامله خواهد كرد ولى
رحمت او از گناهان ايشان بسى گستردهتر است.