همان گونه كه صاحب قدرتان عذر مىآورند عربهاى باديه نشين هم عذرها
مىآورند باشد كه پيامبر آنان را از جنگ معاف دارد ولى گروهى هم بودند كه هيچ عذرى
نداشتند و بى آن كه از پيامبر رخصت طلبند در خانه مىماندند. اينان در رهبرى رسول
اللَّه ترديد مىكردند و در نتيجه به عذاب بزرگ گرفتار مىآمدند. در اين آيات،
قرآن حكيم بعضى عذرهاى واقعى و راستين را ياد مىكند نه از آن گونه كه منافقان
بودند مثلا بعضى به علت بيماريهايى نمىتوانستند در عرصه پيكار حضور يابند يا آن
كه به قدرى فقير بودند كه توان تهيه سلاح نداشتند. ولى اين دسته نيز بايد كه
نيكخواه پيامبر باشند و اعمال خود را به خيانت و غش و دروغ نيالايند.
اينان رخصت مىيافتند كه از شركت در جنگ معاف شوند. زيرا مردمى
نيكوكار بودند و نيكوكاران عذر بيهوده نمىآورند.
همچنين گروهى بودند كه به نزد پيامبر مىآمدند و از او مىخواستند
كه