خلافى است كه همگان آن را طبعا مى‌شناسند و نيازى براى بطلان آن به استدلال اخلاقى و دينى نيست. بزرگتر از اين آن كه مردم را از راه خدا منحرف مى‌ساختند.

راه خدا مراد هر راهى است كه به چيزى انجامد مانند دفاع از مظلومان و مستضعفان و يارى فقرا و مسكينان. و كار در راه سازندگى وطن و امثال آن. اينان نه تنها خود در اين راه قدم بر نمى‌داشتند مانع راه ديگران هم مى‌شدند.

وَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ‌ و ديگران را از راه خدا باز مى‌دارند.» همچنين مى‌بينيم كه بازرگانان زر و سيم اندوز را نيز تأييد مى‌كنند بلكه خود همانند آنان به اندوختن زر و سيم مى‌پردازند.

وَ الَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ‌ و كسانى را كه زر و سيم مى‌اندوزند و در راه خدا انفاقش نمى‌كنند به عذابى دردآور بشارت ده.» آيا كسانى را كه خدا به ايشان وعده عذاب داده، مى‌توان مورد متابعت قرار داد و به اوامر آنها عمل نمود؟

[35] عذابى كه از سوى خداوند در انتظار اين گروه از مردم است اين است كه در روز جزا به فرمان پروردگار اين نقدينه‌هاى زرينه و سيمينه را داغ مى‌كنند و بر چهره و پهلوهاى آنان مى‌گذارند.

/ 165 يَوْمَ يُحْمى‌ عَلَيْها فِي نارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوى‌ بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ هذا ما كَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ‌ روزى كه در آتش جهنم گداخته شود و پيشانى و پهلو و پشتشان را با آن داغ كنند اين آن چيزى است كه براى خود اندوخته بوديد.» به جاى آن كه اهداف زر اندوزى‌شان تحقق پذيرد و از آنان سود برند اموالشان وسيله عذابشان مى‌شود.

فَذُوقُوا ما كُنْتُمْ تَكْنِزُونَ‌ حال طعم اندوخته خويش را بچشيد.»