سوگند و خويشاوندى هيچ مؤمنى را رعايت نمى‌كنند و مردمى تجاوزكارند.» اولا، معامله مسلمانان با آنان جلوگيرى از تجاوز بود و امروز نيز چنين است يك سو امت اسلامى است كه خواستار حقوق از دست رفته خويش است و در يك سو طاغوتان كه/ 125 همواره از ما مى‌خواهند كه قوانين جابرانه‌اى را كه بر ما مقرر داشته‌اند، محترم شماريم، در حالى كه به ساده‌ترين حقوق ما توجه ندارند و بر ما تجاوز روا مى‌دارند. از اين روست كه ما هيچ واقعه‌اى را مجزا از تسلسل تاريخى حوادث بررسى نمى‌كنيم، بلكه همواره سياستمان را بر طبق روشى كه آنان در برابر ما اتخاذ مى‌كنند تعيين مى‌كنيم.

توبه درگاه رحمت الهى است‌

[11] بر روى اين مشركان در توبه باز است. چون خويش را اصلاح كردند در زمره برادران ايمانى ما در مى‌آيند.

فَإِنْ تابُوا وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ فَإِخْوانُكُمْ فِي الدِّينِ‌ پس اگر توبه كردند و نماز به جاى آوردند و زكات دادند، برادران دينى شمايند.» در اين صورت ميان شما و ايشان فرقى نيست. زيرا اسلام هر گونه وابستگى خونى و عشايرى يا اقليمى را رد مى‌كند. همچنين به سبقت در ايمان وقعى نمى‌نهد به اين معنى كه كسانى كه بيشتر به اسلام گرويده‌اند نبايد بر كسانى كه تازه به اسلام گرويده‌اند سيطره يابند بلكه براى سبقت گرفتگان ايمان اولويت و ثقه و احترم قايل است. همين و بس. زيرا مسلمانان همه برادرند و در برابر خدا و دين يكسان.

وَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ‌ آيات خدا را براى مردمى كه مى‌دانند تفصيل مى‌دهيم.»

[سوره التوبة (9): آيات 12 تا 15]

وَ إِنْ نَكَثُوا أَيْمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ إِنَّهُمْ لا أَيْمانَ لَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَنْتَهُونَ (12) أَ لا تُقاتِلُونَ قَوْماً نَكَثُوا أَيْمانَهُمْ وَ هَمُّوا بِإِخْراجِ الرَّسُولِ وَ هُمْ بَدَؤُكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَ تَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَوْهُ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (13) قاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَ يُخْزِهِمْ وَ يَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَ يَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ (14) وَ يُذْهِبْ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ وَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلى‌ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (15)

/ 126