با آن كه عليه مشركان فرمان جنگ داده شده، اين امر به معنى آن نيست
كه مسلمانان به آنان غدر ورزند، بلكه هر گاه يكى از آنان به رسول اللَّه (ص)
پناهنده شود اسلام او را امان مىدهد و مدت اين امان در مدتى است كه درباره او
تحقيق مىكنند. اگر دعوى اسلامش قانع كننده نبود، او را سالم به جايگاهش باز
مىگردانند. اصولا تا زمانى كه مشركان به عهد خود وفا مىكنند اسلام نيز عهد خود
را رعايت مىكند و چون ميانشان عهد و پيمانى نباشد اسلام حمله خود آغاز مىكند تا
مانع نيرومند شدن دشمن گردد؛ دشمنانى كه عهد و قسم خود شكستهاند و در حالى كه
روزگارى دم از مودت مىزدند، دلهايشان لبريز از بغض و كينه بود.