سراى جاويدان سراى آخرت است. از اين رو دل پيامبر بايد به سبب كفر مشركانى كه آيات خدا را انكار مى‌كنند و او را دروغگو مى‌خوانند نشكند.

هدف اين مشركان در اينگونه اعمال خود، تنها رسول خدا نيست، هدف اصلى آنها انكار حق و ايمان است. به همان گونه كه ظالمان اين پيامبر را تكذيب مى‌كنند، پيامبران پيشين نيز مورد تكذيب واقع مى‌شدند ولى شكيبايى ورزيدند تا يارى خداوند برسيد.

رسول، در برابر اين مردم چه مى‌تواند بكند؟ آيا در زمين نقبى بكند يا با نردبان بر بام آسمان فرا رود و برايشان آيه‌اى بياورد؟ آيا اگر چنين كند سودى خواهد داشت؟ در حالى كه مى‌داند خدا آنان را به ايمان مجبور نمى‌كند و اگر مى‌خواست به نيروى قدرت كامله خود چنان مى‌كرد.

شرح آيات

واقعيت زندگى و حقيقت آخرت‌

[32] آيا مى‌توانيم براى زندگى دنيا يك هدف معقول و خردمندانه جستجو كنيم؟ هر گاه نگوييم كه زندگى در اين دنيا مقدمه/ 52 حيات اخروى است؟

به طور كلى آيا مى‌توانيم براى اين زندگى كه در هر لحظه ممكن است پايان پذيرد- حتى بدون هشدار قبلى- برنامه‌اى طرح كرد و نقشه‌اى كشيد؟

اگر زندگى دنيا مقدمه حيات اخروى و دوره‌اى براى تكامل بشر باشد تا او را براى ورود به بهشت جاودانى آماده سازد، پس هر چه در اين نشئه از حيات وجود دارد، هم عقلانى و حكيمانه است و زندگى آن جهانى جاويد خواهد بود، نه زندگى اين جهانى ولى اين موهبت براى كسانى است كه در دنيا راه تقوى و پرهيزگارى در پيش گرفته باشند.

وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ و زندگى دنيا چيزى جز بازيچه و لهو نيست.» بازيچه (لعب) عملى است آگاهانه و داراى هدف ولى هدفش حكيمانه‌