نيست ولى لهو عملى است ناآگاهانه و بدون هدف.

وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ‌ پرهيزگاران را سراى آخرت بهتر است. آيا به عقل در نمى‌يابيد.» عقل حكم مى‌كند كه دنيا سراى اقامت نيست و هدف نهايى بشر نمى‌باشد.

چرا اندوه؟

[33] دنيا به منزله جلسه امتحانى است كه پرهيزگاران با عنوان «قبولى» از آنجا بيرون مى‌آيند و كارنامه ايمان و پروانه دخول به بهشت را به دست مى‌آورند.

پس براى ستمكارانى كه با رسول دشمنى مى‌كردند و پيش از رسول با حق خصومت مى‌ورزيدند و آيات خدا را انكار مى‌كردند و در نتيجه به خود ستم روا مى‌داشتند نبايد غمگين بشويم و چرا براى‌شان غمگين شويم؟

قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ الَّذِي يَقُولُونَ‌ مى‌دانيم كه سخنشان تو را اندوهگين مى‌سازد.» سخن آنها تكذيب كردن رسالت تو است ولى درنگ كن.

فَإِنَّهُمْ لا يُكَذِّبُونَكَ وَ لكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآياتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ‌ اينان تنها تو را تكذيب نمى‌كنند. بلكه ستمكاران سخن خدا را انكار مى‌كنند.»/ 53 البته با علم به اينكه آن سخن حق است و راست و درست است. پس ديگر چرا اندوه؟

[34] پيامبران پيشين براى پيامبر اسلام (ص) نمونه و نمادى نيكو بودند.

آنان بارها تكذيب شدند، و آزار ديدند، ولى صبر كردند تا يارى خداوند برسيد و اين سنت خداست كه در آن دگرگونى نيست، آن سان كه در سخن خدا دگرگونى راه نيابد. حكايت و ذكر رسولان پيشين در قرآن براى آن است كه همگان از آن پند و عبرت گيرند.

وَ لَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ فَصَبَرُوا عَلى‌ ما كُذِّبُوا وَ أُوذُوا حَتَّى‌