طايفه‌اى هستند تحت رهبرى امام. سپس ايشان مردم را به حق هدايت مى‌كنند و خود در جاده حق گام مى‌زنند و حق را مقياس اجراى عدالت در جامعه به كار مى‌برند.

موضع تكذيب‌

[182] در مقابل اين گروه جماعت ديگرى هستند كه آيات خدا را- آياتى كه مردم را به حق راه مى‌نمايند- تكذيب مى‌كنند. جزاى ايشان اين است كه خرده خرده به گونه‌اى كه خود نمى‌دانند، راهى درك اسفل مى‌گردند.

وَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ‌- و آنان را كه آيات ما را دروغ انگاشتند از راهى كه خود نمى‌دانند به تدريج خوارشان مى‌سازيم.» «استدراج» كه در متن اين آيه آمده، اين است كه به طرف مقابل فرصت پيشرفت مى‌دهند تا ناگهان در دام افتد. بنا بر اين جايز نيست كه انسان از مهلتى كه خدا به او داده و يا نعمتى كه/ 503 به او ارزانى داشته يا هر فرصت ديگرى به خواب غفلت رود و به سوى دامى كه براى او نهاده‌اند پيش رود و در دام افتد.

[183] وَ أُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ‌- و به آنها مهلت دهم، كه تدبير من استوار است.» آرى چون در دام افتادند ديگر فرارشان ميسر نيست زيرا نقشه‌هايى كه خدا مى‌كشد كامل و عارى از نقص است.

/ 504

[سوره الأعراف (7): آيات 184 تا 187]

أَ وَ لَمْ يَتَفَكَّرُوا ما بِصاحِبِهِمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلاَّ نَذِيرٌ مُبِينٌ (184) أَ وَ لَمْ يَنْظُرُوا فِي مَلَكُوتِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْ‌ءٍ وَ أَنْ عَسى‌ أَنْ يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ (185) مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلا هادِيَ لَهُ وَ يَذَرُهُمْ فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ (186) يَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّي لا يُجَلِّيها لِوَقْتِها إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا تَأْتِيكُمْ إِلاَّ بَغْتَةً يَسْئَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ اللَّهِ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ (187)