ملىّ، اى صفى، اى رضى، اى زكى، اى ابدى، اى قوى، اى ولى». [7] 3- بار خدايا من از تو مى‌خواهم به درخشنده‌ترين درخششت، و هر درخشندگى تو درخشنده است. خداوندا من از همه درخشش تو مى‌خواهم، خدايا، من از نافذترين علم تو مى‌خواهم و هر علم تو نافذ است، خدايا من از همه علم تو مى‌خواهم». [8] 4- «خدايا از تو مى‌خواهم به حق رحمتت كه همه چيز را پوشانده و به قوّتت كه با آن بر همه چيز چيره گشته‌اى و هر چيز در برابر آن تسليم است و به جبروتت كه بدان بر هر چيز غلبه يافته‌اى، و به وجود باقيت پس از مردن هر چيز و به اسمائت كه اركان همه چيز را فرا گرفته». [9]/ 502 شيوه ادعيه، تمركز بر ارزش اسمايى است كه گاهى عموما از آن ياد مى‌شود و گاهى مشخّصا، ولى ارزش توحيد برتر از ارزش اسماء خدايى است، زيرا اين اسماء در نتيجه به خداوند سبحان مى‌پيوندد.

موضع تصديق‌

[181] هنگامى كه بنده خدايش را به اسماء حسناى او مى‌خواند حق را مقياس و ارزش قرار مى‌دهد، زيرا با شناخت خدا و اسماء حسناى او بشر همه جوانب حق را با تمام ابعاد آن مى‌شناسد.

وَ مِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ‌- از آفريدگان ما گروهى هستند كه به حق راه مى‌نمايند و به عدالت رفتار مى‌كنند.» كسى كه در اين آيه نيك تدبر كند در مى‌يابد كه خداى تعالى از كسانى كه به عدالت رفتار مى‌كنند به «امت» تعبير كرده و اين به اعتبار اين است كه ايشان‌