فطرت.

فَخُذْها بِقُوَّةٍ- پس گفتيم: آن را به نيرومندى بگير.» يعنى از آنها پيروى كن كه تو مردى هستى با اراده‌اى استوار، تا بتوانى با فشارهايى كه از متابعت فرمان خدا بر تو وارد مى‌شود- چه از سوى خودت و خواستها و اميالت و چه از سوى جامعه‌اى كه تو را در ميان گرفته است- مقاومت كنى.

مهمترين ويژگى رهبرى اطمينان به رسالتى است كه بر دوش مى‌كشد كه موجب مى‌شود مردم به اين رهبرى و رسالت اطمينان يابند.

مردم كوركورانه از اين شيوه‌ها پيروى نمى‌كنند و پس از بررسى شرايط موجود پيروى آگاهانه‌اى مى‌يابند تا دريابند كدام شيوه در اين شرايط يا در آن شرايط استوارتر است، نيز پس از بررسى خود حكومت كه آيا هميشه يا گاهى در پى شرايط خاصّى ظهور مى‌كند.

وَ أْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِها- و قومت را بفرماى تا به بهترين آن عمل كنند.» گزينش بهترين از بهتر وظيفه هر ملتى است و از همين راه است كه عقل و خرد و آگاهى ميدان خودنمايى مى‌يابند.

سَأُرِيكُمْ دارَ الْفاسِقِينَ‌- به زودى جايگاه نافرمانان را به تو نشان مى‌دهم.» يعنى آن گروه را كه از احكام شرعى پيروى نمى‌كنند. به زودى خانه‌هايشان بر سرشان ويران مى‌شود و اين امر برايشان عبرتى است تا پروردگارشان را عصيان نكنند و از فرمانهاى او سرباز نزنند.

/ 442

[سوره الأعراف (7): آيات 146 تا 147]

سَأَصْرِفُ عَنْ آياتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ إِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لا يُؤْمِنُوا بِها وَ إِنْ يَرَوْا سَبِيلَ الرُّشْدِ لا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلاً وَ إِنْ يَرَوْا سَبِيلَ الغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلاً ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ كانُوا عَنْها غافِلِينَ (146) وَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ لِقاءِ الْآخِرَةِ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلاَّ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (147)