مى‌شمارند. و جايز نيست بتان را دشنام دادن زيرا آن بت‌پرستان هم از روى ستم و دشمنى و تجاوز به خدا دشنام خواهند داد. خداى تعالى است كه به نزد او باز خواهند گشت و اوست كه كيفرشان خواهد داد در مقابل اعمالى كه مرتكب شده‌اند. پس چگونه با خداى بزرگ دم مخالفت مى‌زنند.

/ 154 به نظر مى‌رسد شناخت پيوند معقول و مناسب ميان آن كه ايمان مى‌آورد و آن كه شرك مى‌ورزد در درك كامل حقايق از سوى مؤمنان از امرى ايجابى برخوردار است، چرا كه بدون آن ذهن مؤمنان به عملكرد مشركان مشغول مى‌شود.

شرح آيات

راه روشن رسالت و مسئوليت هدايت شدن‌

[104] بصيرت وسيله‌اى است كه ما را به ديدن يارى مى‌دهد. قرآن روشنگر راههاست زيرا محتوى روشهاى درست و حقيقى انديشيدن است. قرآن روح را تزكيه مى‌كند و حجاب كبر و غرور را به يك سو مى‌زند تا چهره حقيقت آشكار شود.

قَدْ جاءَكُمْ بَصائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ‌- از سوى پروردگارتان براى شما نشانه‌هاى روشن آمد.» در ادب امروز عربى متداول شده كه به جاى «بصيرت» «رؤيت» بياورند.

و حال آن كه بصيرت كه جمعش بصائر است به معنى مطلوب نزديكتر است. زيرا اگرچه رؤيت گاهى هم به معنى رأى و نظر آمده است ولى بصيرت همان چيزى است كه ما را به نيكو نگريستن و مشاهده حقايق بدون احتمال خطا يارى مى‌رساند.

قرآن، راى و انديشه‌اى را بر تو تحميل نمى‌كند، بلكه تو را وامى‌دارد تا مستقيما حقيقت بدون واسطه را لمس كنى، ولى اراده تو در اين كار نقشى دارد.

بايد كه بصيرت را به خدمت درآورى و گرنه همانند كسى هستى كه چشم خود به كار نمى‌برد و همانند نابينايى است كه توان ديدنش نيست.