/ 116

[سوره الأنعام (6): آيات 80 تا 83]

وَ حاجَّهُ قَوْمُهُ قالَ أَ تُحاجُّونِّي فِي اللَّهِ وَ قَدْ هَدانِ وَ لا أَخافُ ما تُشْرِكُونَ بِهِ إِلاَّ أَنْ يَشاءَ رَبِّي شَيْئاً وَسِعَ رَبِّي كُلَّ شَيْ‌ءٍ عِلْماً أَ فَلا تَتَذَكَّرُونَ (80) وَ كَيْفَ أَخافُ ما أَشْرَكْتُمْ وَ لا تَخافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُمْ بِاللَّهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطاناً فَأَيُّ الْفَرِيقَيْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (81) الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ (82) وَ تِلْكَ حُجَّتُنا آتَيْناها إِبْراهِيمَ عَلى‌ قَوْمِهِ نَرْفَعُ دَرَجاتٍ مَنْ نَشاءُ إِنَّ رَبَّكَ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (83)

/ 117

مبارزه طلبى ايمان خالص‌

رهنمودهايى از آيات

پس از آزمونها و تلاشهاى فردى و پس از آن شك عارى از شايبه شرك كه ابراهيم را به سرچشمه يقين راه نمود، كشاكش ميان او و قومش آغاز شد آنان ابراهيم را از عواقب كفر به خدايان خود بر حذر مى‌داشتند و ابراهيم به سادگى پاسخشان مى‌داد كه فقط بايد از خدا ترسيد نه از قوه و قدرت مخلوق او، زيرا تمام نيروها تحت فرمان و علم و اراده خداوند است. ابراهيم قوم خود را فرمان داد كه به فطرت خود باز گردند تا به حقيقت راه يابند. و روشن ساخت كه بيم و وحشت آنها از خدايانشان براى او معنايى ندارد. زيرا اگر خدا فرمانى و دستورى روشن و صريح در باب اطاعت از فردى صادر نكرده باشد، و آن گاه كسانى بدون اذن خدا از او