چه كس به كار شما مى‌رسيد اگر دعا كردن شما نمى‌بود؟»، [41] وَ قالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِينَ‌ «و پروردگار شما گفت: مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم، و كسانى كه از پرستش سرپيچى كنند، سرافكنده وارد جهنم خواهند شد». [42] و امير المؤمنين (ع) گفت

«هر كه در خدا را بكوبد، به روى او گشوده خواهد شد»، [43] و امام صادق (ع) گفت: «به دعا بسيار توجه كنيد، چه آن كليد رحمت و وسيله رسيدن به هر حاجت است، و به آنچه در نزد خدا است، جز به دعا نتوان رسيد، و آن درى است كه بسيار كوفته مى‌شود و نزديك آن است كه به روى كوبنده آن باز شود». [44] ولى بر بنده لازم است كه آداب دعا را مراعات كند و/ 315 «هر دعايى كه پيش از آن تمجيدى نباشد ناقص و ابتر است»، [45] و رسول خدا (ص) گفت: «نماز شما وسيله اجابت دعاى شما و زكاتى براى اعمالتان است»، [46] «و دعا در حجاب است تا آن گاه كه به محمد و آل محمد برسد». [47] و صادق (ع) گفت: «هر آينه ستايش است، و آن گاه اقرار به گناه، و سپس درخواست و سؤال». [48] و همه آفريدگان در هستى و توفيقهاى خود به درخواست و سؤال از خدا لحظه به لحظه نيازمندند، و چون بنده توانايى آن ندارد كه پروردگارش را بشناسد و با او ارتباط مستقيم برقرار كند، خدا براى خود نامهايى قرار داد، و براى رحمت كردن به ما آنها را به ما شناساند، پس ما او را به نامهايش مى‌خوانيم، و در دعايى چنين آمده است: «تو را به آن نامت مى‌خوانم كه با آن آسمانها و زمين روشن، و كار پيشينيان و پسينيان اصلاح مى‌شود».