ولى آن معنى كه با علاج اعراض و تكذيب در نزد بشر ارتباط پيدا
مىكند، اين است كه قرآن حقايق بزرگى را براى ما مصوّر مىسازد كه آخرت از آن جمله
است، و اين تصوير به صورتى بليغ است كه فهم و دريافت آن ميسّر مىشود، و همين امر
در عقل انسان تعادلى ميان آنچه غايب است و در مستقبل حادث خواهد شد، و آنچه حاضر
است و آن را احساس مىكند، پديد مىآورد. او را دعوت مىكند كه با حاضرى كه نفس وى
خواستار آن است، بر اساس آينده، همزيستى پيدا كند، يا او را از آن بازمىدارد كه
آنچه را كه موجود و حاضر است از دست ندهد، بدان سبب كه در آينده او را گرفتار
مهلكههايى خواهد ساخت.