پاداش آنچه كرده است تمام داده مى‌شود و بر كسى ستم نخواهد رفت.» كسانى كه در امانت خيانت مى‌كنند، و اموال امت را مى‌دزدند، به حسابشان در برابر خدا رسيدگى خواهد شد و با دادگرى تمام جزاى خود را خواهند ديد.

[162] و راه درست براى از بين بردن غل (خيانت) پاك كردن نفوس پيشوايان است، و اين كه هدفشان عمل كردن به مسئوليتهايى باشد كه خدا بر عهده ايشان نهاده است، نه حسن شهرت در ميان مردم يا دستاوردهاى مالى ديگر.

«أَ فَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَ اللَّهِ كَمَنْ باءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللَّهِ وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ- آيا كسى كه در پى رسيدن به خشنودى خدا است، همچون كسى است كه به خشم خدا بازگشته و جايش دوزخ كه جاى بدى براى بازگشتن است.» يعنى، مردى كه رضاى خدا را هدف خود قرار داده، و اين خشنودى خدا راه او را برايش مى‌كند، و تجسم يافته كسى است كه از فرستاده خدا و رهبرى امين او پيروى مى‌كند، مى‌تواند برابر با كسى باشد كه هدف وى رسيدن به درآمدهاى شخصى است، همچون منافقان كه چيزهاى دروغ در پيرامون پيغمبر اسلام پراكنده مى‌كردند، و نتيجه نهايى كه به آن مى‌رسد خشم و غضب خدا در دنيا و دوزخ در آخرت است.

[163] مؤمنان با يكديگر برابر نيستند: بعضى از ايشان در پاره‌اى جاها به منافقان شباهت دارند، و بعضى ديگر در بلندترين قله‌هاى ايمان قرار دارند؛ و نيز منافقان را درجات متفاوت است، و نبايد به يك چوب رانده شوند، بلكه هر فرد يا گروهى از ايشان بايد بنا بر حساب خاص آن در معرض محاسبه قرار گيرد.

اين بدان روى است كه ايمان يا نفاق بيش از آن صورت گفتارى داشته باشد تمرين عملى است، و تمرين بر حسب اعمال ايمانى يا نفاقى متفاوت مى‌شود، و خدا درجات مؤمنان و منافقان را مى‌داند و بر حسب اعمال به حساب ايشان خواهد رسيد

/ 693 «هُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ اللَّهُ بَصِيرٌ بِما يَعْمَلُونَ‌- براى آنان درجاتى در نزد