بازگشتى نخواهد پرداخت.

لَنْ نَدْعُوَا مِنْ دُونِهِ إِلهاً- و جز او از اله ديگرى يارى نمى‌خواهيم.»/ 371 و كلمه «لن هرگز» دلالت بر ابديت دارد، يعنى محال است كه ما به واقعيت فاسد خويش بازگرديم، سپس به بيان سبب آن مى‌پردازند

لَقَدْ قُلْنا إِذاً شَطَطاً- كه در آن صورت از حق دور شده‌ايم.» يعنى بازگشت ما به انديشه‌ها و گفته‌هاى گذشته‌مان گمراهى و انحراف خواهد بود.

ريشه‌دارى‌

آنان بر انقلابى ريشه‌دار پرداختند، و اين از نشانه‌هاى انقلاب رسالى است، پس از آغاز گفتند كه: جز او خدايى را به يارى نخواهيم خواند، يعنى نه در برابر اين طاغوت سر به طاعت فرود مى‌آوريم و نه در برابر آن يك كه به جاى وى خواهد آمد، و نه اين امر را مى‌پذيريم كه گروه ستمگر كمى از بين بروند براى آن كه گروهى ستمگرتر از آنان جايگزين ايشان شوند ولى در زير نام ديگر و شعارهاى ديگر، يا اين كه پادشاهى ساقط شود تا پسرش جايگزين او شود و نظام فاسد به همان گونه كه بود برقرار بماند.

پس كلمه «إلها» اشاره به آن دارد كه مختص پادشاهى نيست كه در زمان آنان حكومت مى‌كرده، بلكه هر كس را شامل مى‌شود كه ادعاى ندّ و همتا بودن با خداوند سبحانه و تعالى را دارد، و بدان جهت ديد و نظر آنان پاكيزه بود كه خداوند سبحانه و تعالى آنان را تأييد كرد و به قلبهايشان استحكام و قوت بخشيد.

به همين سبب در حديثى از امام ابو جعفر الباقر (عليه السلام) آمده است كه گفت: «آيا مى‌دانى كه اصحاب كهف صرافانى بوده‌اند، يعنى صرافان كلام و سخن و نه صرافان درهم و دينار». [2]