/ 301 1- عمران از ابو جعفر (ع) و ابو عبد اللَّه (الصادق) (عليهما السلام) روايت كرده است كه پس از پرسش از آنان درباره‌ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ‌، گفتند

«خداوند تبارك و تعالى احد (يگانه) و صمد است، و صمد به چيزى گفته مى‌شود كه جوف ندارد، پس روح آفريده‌اى از آفريدگان او است كه بصيرت و نيرو و تأييد دارد و آن را در قلبهاى مؤمنان و فرستادگان قرار مى‌دهد».

2- و ابو بصير از يكى از دو امام باقر يا صادق (ع) پرسيد كه مقصود از روح در وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي‌ چيست؟

گفت: «آنچه در جنبندگان و مردمان است»، گفتم كه: آن چيست؟

گفت كه: «آن از ملكوت و از قدرت است».

3- ابو بصير نيز نقل مى‌كند: از امام جعفر صادق (ع) پيرامون اين آيه سؤال كردم كه يَسْئَلُونَكَ عَنِ الرُّوحِ قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي‌. فرمود: «آفريده‌اى است بزرگتر از جبرييل و ميكاييل كه با رسول اللَّه بوده و او با ائمه و او از ملكوت است». [26] بدين گونه مى‌فهميم كه روح از ملكوت (مملكت و سلطنت آسمانى) است، خواه آن باشد كه رسول را تأييد مى‌كند، يا آن كه به وسيله آن خدا انسان و زندگان را زنده نگاه مى‌دارد، و خدا آن را به هر اندازه كه بخواهد و به هر كس كه بخواهد عطا مى‌كند، و او از حقيقت آن آگاه است و به همين سبب گفته است

وَ ما أُوتِيتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا- و جز اندكى علم به شما داده نشده است.» [86] وَ لَئِنْ شِئْنا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ ثُمَّ لا تَجِدُ لَكَ بِهِ عَلَيْنا وَكِيلًا- و اگر بخواهيم، آنچه را كه به تو وحى كرديم از تو باز پس گيريم، و سپس كسى را نخواهى يافت كه به وكالت از تو به نزد ما بيايد.» قرآن ساخته رسول خدا نيست و نه بشرى، بلكه به تو به ميانجيگرى روح‌