وحى شده است،/ 302 و دليل بر آن اين كه: خداوند سبحانه و تعالى
مىتواند اين وحى را از پيامبرش باز پس گيرد، و در مقابل آن از آن پيغمبر هيچ كارى
برنمىآيد، و اين دليل بر قدرت خدا است.
[87] إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ إِنَّ فَضْلَهُ
كانَ عَلَيْكَ كَبِيراً- مگر رحمتى از پروردگارت كه فضل و
بخشندگى او به تو بزرگ است.» از رحمت و مهربانى خدا است كه وحى را به ميانجيگرى
روح بر فرستاده خود فرو فرستاد، و اين از بزرگترين نعمتهاى رسيده به امت رسول است
كه از برنامه او پيروى مىكنند و از پرتوهاى نور هدايت او كسب روشنى مىكنند، و
عقل و علم سايههايى از آن روح است، و چنين روحى مقهور و مغلوب نمىشود، و چنين
قرآنى شكست نمىخورد.
قرآن به مبارزه طلبى مىپردازد
[88] قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ
عَلى أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ
كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيراً- بگو كه: اگر آدميان و پريان با هم
جمع شوند تا چيزى همانند اين قرآن بياورند، نمىتوانند مثل آن را بياورند، هر چند
بعضى از آنان به كمك و يارى بعضى ديگر بپردازند.» اگر همه ساكنان زمين براى ساختن
آيهاى همانند آيات قرآن گرد هم جمع آيند، نمىتوانند كه از عهده اين كار برآيند،
و داستانهاى تاريخى در اين زمينه فراوان است، از جمله آن كه يك بار سه تن از
صاحبان بلاغت و فصاحت و زنديقان ايشان كه ابو العوجاء ملحد معروف يكى از آنان بود
با هم جمع شدند و در اين اجتماع قرار بر آن گذاشتند كه آياتى مشابه قرآن تدوين
كنند، و اين كار آنان مدت يك سال ادامه يافت، و چيزى جز ناكامى و زيان بهره آنان
نشد، و اكنون قرآن را مىبينيم كه پس از (1400) سال هنوز به اين چالش و مبارزه طلبى
ادامه مىدهد؛ آيا رقيبى پيدا خواهد شد؟! هرگز.
[89] وَ لَقَدْ صَرَّفْنا لِلنَّاسِ فِي هذَا
الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ- و ما براى