صورت اطاعت اطاعت از خداست، زيرا به اذن او و به امر اوست. از اين رو اطاعت از رسول و اولو الامر بعد از اطاعت خدا قرار داده شده، زيرا به اجازه او و براى خشنودى اوست.

سؤالى كه قرآن براى آنان مطرح مى‌كند اين است كه آيا براى خدا شريكى هست يا شفيعى هست كه خدا از آن آگاهى ندارد؟

قُلْ أَ تُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِما لا يَعْلَمُ فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الْأَرْضِ‌ بگو: آيا به خدا چيزى را خبر مى‌دهيد كه در زمين و آسمان از آن سراغى ندارد؟»/ 353 اگر در جهان، در آسمانها و زمين جز خدا قدرت ديگرى بود همانا خدا از آن آگاهى داشت و رسول او مردم را از وجود او خبر مى‌داد تا به او تقرب جويند

سُبْحانَهُ وَ تَعالى‌ عَمَّا يُشْرِكُونَ‌ خدا منزه است و از آنچه با او شريك مى‌سازيد فراتر است.» خداوند سبحان فراتر از اين است كه كسى در خدايى همتاى او گردد يا بتواند در مقام تنزيه و قدوسيت او قرار گيرد به گونه‌اى كه شريك او گردد.

سبب اختلاف‌

[19] مؤمنان دسته‌اى از مردم‌اند و كافران دسته‌اى ديگر آيا اين كفر و ايمان به طينت و فطرت مردم مرتبط است. آيا مى‌توان گفت كه خدا گروهى را مؤمن و گروهى را كافر آفريده است؟ و به چه سبب؟

قرآن مى‌گويد

وَ ما كانَ النَّاسُ إِلَّا أُمَّةً واحِدَةً مردم جز يك امت نبودند.» خداوند آنان را به يكسان آفريده است و همه را بهره‌اى از عقل عطا كرده كه براى راهنمايى آنان به سوى خدا كافى است ولى بعضى از ايشان هستند كه از عقل خود استفاده مى‌كنند و بعضى هستند كه از آن غافل‌اند. بنا بر اين اختلاف آنها به سبب اختلاف آنها در افعال است نه در آفرينش. اين است كه مى‌فرمايد

فَاخْتَلَفُوا ميانشان اختلاف افتاد.»